एक मैफल..विटलेली....

दुरावले माझे गाणे
दुरावले माझे सूर
मैफिलीला रंग नाही 
ती विराणी दूरदूर. ..!! 

काळजाच्या नक्षत्रांना 
काजळी कशी हि आली?
आठवांच्या अवर्षणी
पापणी अशी का ओली?  

चंन्द्र आता ग्रासलेला
माझ्या कसा अंतरंगी....?.
इन्द्रधनू बेरंग नी
बघ दाह होतो अंगी...! ! 

ओळखीचा शब्द शब्द
मला ओळखेना झाला ..
एकेक करुन सारा..
हा संसार दुर गेला. ..!! 

ओठ माझे स्तंभलेले
शब्द माझे थांबलेले
उसळते रक्त माझे
ते ही आता सांडलेले..!! 

आता फक्त भारवाही
देह वाहतो पसारा ... 
अनोळखी संसार नी
फक्त ओळखीचा वारा...!! 

गोठलेल्या लोचनांनी
मिटलेल्या पापण्यांनी ..
साथ मज दिली फक्त,
आभाळाच्या पाखरांनी. ..!! 

मग..एकदा असेच...
आयुष्यमौन सरेल ..
देहाची राख विरेल..
न सुटणारे ते कोडे.. 
मग सहज सुटेल..!!!  

-निशिगंध (गणेश शिंदे,दुसरबिडकर)®