राञप्रेम

| |

जाग कलंडते, ह्या कुशीहुन त्या कुशीवर
पण माझी राञ काही  केल्या सरतं नाही 
स्वपने तर माझ्यापासुन  मैलोनमैल दुर
उघड्या डोळ्यात थोडीही झोप भरतं नाही
तस म्हटलं तर,माझं हे असं रोजचंच आहे
दिवसा अगदी शहाण्यासारखं वागायचं
अन राञी माञ वेड्यासारखं जागायचं
राञीची जागेपणीची अनाहुत स्वप्न म्हणजे
खरंच खुपचं असतो बिनकामाचा फापटपसारा
कळतं नकळत ऎक ऎक गोष्ट छळतं जाते
अन जळता जळता,ऊजेडातही अंधार होतो सारा
राञ कधीच राञीची राहत नाही, जेव्हा मी जागतो
ते नेहमी सवाल करते, का रे..तु असा कसा वागतो?
तीच्या निरागस प्रश्नावर तसं मी निरुत्तर असतो
पण तिला या सगळ्यात तिचा तपोभंग झालेला दिसतो
काही क्षणी राञ माझी प्रेयसी होते, काही क्षणी दासी
तर काही क्षणी गळ्याभोवती मिठी मारणारी फासी
काही क्षणी माझी जगण्याची दिशा होते,द्रदशा होते
अन काही क्षणी पाठ फिरवुन माझ्यातील उत्कट निराशा सुद्धा होते...
तरीही राञ माझी असते अन मी राञीचा असतो...
कारण माझ्या मनाचा खरा आरसा फक्त राञीलाच दिसतो........!! 
-निशिगंध (गणेश शिंदे, दुसरबिडकर)®

अजुनही....

| |

आता तरी ऎकदा मला विसरु दे तुझं
जवळ नसतांना, माझ्याजवळं असणं
तू माझ्यापासुन दूर कुठेतरी असतांना,
तुझं अस्तित्व सदैव माझ्यात भासणं
अजुनसुद्धा तुझे दुरावलेले श्वास
माझ्या थांबणार्या श्वासात मिसळतात
आतातरी त्यांना निर्वाणीच सांग की,
पत्त्यांचे ईमले नेहमीच कोसळतांत
अजुनही माझ्या बरसणार्या डोळ्यात
अधिरतेचं ऎक अपेक्षित गाणं असतं
माझ्या डोळ्याना ऎकदा तरी सांगशील
मैफल संपल्यावर गाणं नसुन जाणं असतं
अजुनही कळंत कसं नाही मला की
हे वेडं मन तुझीच का वाट बघतं??
आता तरी मनाला सांग माझ्या शेवटंच
वेडं माणुस...वेड्याचंच आयुष्य जगतं
अजुनही माझा दिवस अन माझी राञ
तुझ्या आठवंणीशिवाय सरंत नाही
आता तरी ऎकदा म्हण ना सखे की
जळणं झाल की राखेशिवाय काही उरतं नाही 
बघ....तु म्हणते तसं माझ्यासारखा वेडा मीच.... े
तुला खरोखर कायमचं विसरायचयं म्हणतोय
अन अजुनही राञ राञ जागून मी
तुझ्यासाठीची तुझी कविता रचतोय.
जावु दे..सरतेशेवटी ऎक सांगु मनातंल??
तुझ्यामुळं खरंच माझं आयुष्य सुंदर झालं...
तुझं परत येणं अपेक्षित नव्हतंच कधी 
पण तरीही  वाट बघण्याच निमित्त झालं... 
-निशिगंध (गणेश शिंदे, दुसरबिडकर)®े

कविता

| |

कविता...
अंतःकरणातुन उठलेली सल एक
भावनांच जीवघेणं अनामिक वादळ
मुक्या मनाचा हळुवार तलम शब्द
शांतता अस्वस्थ करणारी निस्तब्ध ..!! 

कविता...
स्वपनातील जाणं,परिस्थितीचं भान
गुलाबी यादो का शहर, अन ओसाड माळरान
कल्पनेने भारलेला अनंत रस्ता
अन मृत शवांची युद्धभुमि वैरान ...!! 

कविता.....
प्रेमाच स्पंदन अन प्रेमभंगाच आक्रंदन
कधी सरळ वाट,कधी नागमोडी वळणं 
कधी आशा अपेक्षांचा गच्च बाजार
कधी गिळुन टाकणारं निराशेचं महाद्वार ..!!  

कविता...... 
तरुण मनांच तडफडणं......फडफडणं
कधी फुलपाखरांगत आनंदी ऊडणं
म्हणुन, कविता कधी हाती घेऊ नये
अन हाती घेतली तर कधी सोडूच नये.... !! 

-निशिगंध (गणेश शिंदे, दुसरबिडकर)®©