माया

चाकोरीचे जीणे आता
माझ्या लागले पाठी
हिरवी स्वप्ने विरुन गेली
व्यवहार आला ओठी
ऎकसारखी रोज रोज ती
खरडावी ऎकचं वाट
थकुन जाते रात ऎकटी
विरुन जाते पहाट
नीळे अस्मान, चंन्द्रचांदणे
मी आता आठवत नाही
लयीत ऊडती संथ पाखरे
डोळ्यात साठवतं नाही
अथक लालसा अन स्वार्थाने
मी आता विणतो जगणे
ओठांनाही बोलुन गेलो
आता विसरा गाणे
पण.... कधीशा कातरवेळी
डोळ्यात दाटती छाया
मग असल्या जिण्यावर थुंकून
मी हळूच पुटपुटतो..........
"हि तर सगळी माया !!"
-निशिगंध (गणेश शिंदे,दुसरबिडकर ®)

जिंदगी...

ईन्कार केला नाही ,ईकरार केला नाही..
ज्या थाळीने दिले ,तीला सुराख केला नाही.
अबोल बंदिशीचे जीणे ,आजवर झाले गाणे..
दिला शब्द फिरवला ,प्रकार असला झाला नाही.
काळजावर झाले घाव ,त्यांच्या तुकड्यांचा झाला भाव..
सोसल्या यातनांचा गाव ,जीभेवर वसला नाही..
मन स्वछंद रानात फिरले ,फिरतांना उनाड ठरले.
जिंकता जिंकता हरले, पण तकरारीला हात दावला नाही.....!!!
-निशिगंध (गणेश शिंदे,दसरबिडकर)®