मी स्वाभिमान पाजळतं
बहिर्यांच्या देशात
माझं...नशिब आजमावतोय..
मी..थोडासां जळतं..थोडा उजळतं..
अंधारभरल्य डोहात,
माझं एकटेपण सजवतोयं.!!
सकाळी अंधार झटकून अंगावरचा
ते..पुन्हा अंधार अंगावर घेइपर्यंत!
एक-एक वेडा जेव्हा समोर येतो
तेव्हा माझ्यातला साॅक्रेटिस जागा होतो..
अन..हाय..तेव्हाच समोरचा वेडा मला
माझ्यादेखतं मला वेडा बनवुन जातो..
हे तसं रोजचचं आहे....दोनचं कपडे...
आलटून पालटून घातल्यासारंख..
मनाला कधी चांगल तर....
कधी वाईट वाटल्यासारखं!!
खरंच.....कंटाळलोय आता..
गड्या आपला गाव बरा...
तिथली लोक,वेडा बनवत असली तरी...
त्यांचा स्वाभिमान पाजळतांना..
आपल्या स्वाभिमानाचं भान ठेवतात...
सुख नाही निदान दुःख तर वाटतांत...
माणुस म्हणुन रोज रोज नाही..
पण कधी कधी तर भेटतात ना??????
-गणेश शिंदे,दुसरबिडकर
9975767537